In de schikking zien we de engel (Gabriël) uit de eerdere adventsschikkingen terug: hij verkondigt het Goede Nieuws aan de herders. De plukken wol verbeelden hun schapen. Naast de engel staan lichtjes, kaarsen klein en groot, die samen het engelenkoor verbeelden. Even staat de aarde in een hemels licht.

Op de eerste adventzondag was er in het liturgisch stuk een witte Amaryllisbloem te zien, die met een touwtje dichtgebonden was. Die bloem stond symbool voor Zacharias, die niet meer kon praten, nadat hij de boodschap van God niet geloofde. In het liturgisch stuk van de vierde Adventszondag, zien we die Amaryllis terug: Het is een wonder, Zacharias en Elizabeth hebben een kind gekregen. Zacharias, die nog steeds niet kan praten, krijgt zijn stem terug nadat hij duidelijk heeft gemaakt dat het kind Johannes moet heten: we zien een open Amaryllis!  Op het paarse kleed van advent ligt een klein wit kleed,  dat staat voor feest, vreugde om de geboorte van het kind – de schaal met water met daarin een roos verbeeldt het kind Johannes, die als volwassen man Johannes de Doper zal worden genoemd.

Het liturgisch stuk voor deze derde advent, volgt het thema en verwijst ook naar blijdschap over iets dat komen gaat: Maria gaat op bezoek bij Elisabeth en zingt daar een lofzang:Mijn ziel verheft Gods eer;mijn geest mag blij den Heermijn Zaligmaker noemen,die, in haar lage staat,zijn dienstmaagd niet versmaadt,maar van zijn gunst doet roemen.Maria zelf zien we weer terug in de witte lelie. Haar lofzang wordt gesymboliseerd door de gekrulde takken. Die takken, die de hele lelie omvatten, beelden de grote blijdschap van Maria uit.